ای بابا..
موندیم توی این دنیا که حقیقت چیه؟ اگه این نیست اون هم نیست اون یکی هم نیست . و چیز دیگه ای هم نیست. و هم زمان میدونیم که حقیقتی هست. پس آخرش چی؟
اصلا باید کاری بکنیم ؟ یا اینکه فرقی نمیکنه که بشینیم دنیا رو نیگا کنیم یا اینکه بریم یه کارائی بکنیم و یکی های دیگه ما رو نیگاه کنن؟
چه فایده داره از گریه هام و خنده هام براتون بگم؟ اصلا این گریه وخنده چه فایده ای داره؟ فکر کنم خدا هنوز یادش باشه که این دنیا رو واسه من و خودش و عشغمون آفریده بود. اما مثل اینکه دیگه تو این دنیا جائی برای من و عشغم و عشغم نیست. عشغم رو که فراموش کردن همه. خدا از دلشون رفته. خودم رو هم که همه مسخره میکنن.
چی بگم؟
چشای همیشه گریون آخه شستن
نداره...
تن سردم دیگه جائی واسه خفتن
نداره...
دیگه این قوزک پام یاری رفتن
نداره...
لبای خشگیدم حرفی واسه گفتن
نداره.....
شاید سهم من از این دنیا همینه
که از یه طرفش بیام یه پوزخندی بزنم و از اون طرفش برم بیرون.
برگردم وسط تنهائی هام.
تو فکر میکنی میشه وسط چیزی رو که ته نداره پیدا کرد؟؟
بذار من تنها باشم...
میخوام که..تنها بمیرم.
برم و ...گوشه ی تنهائی و غربت بگیرم.
بذار من تنها باشم...
از این نگفتن و گفتن خسته شدم از این ندیدن و دیدن و دیدن و ندیدن خسته شدم.....آدم از دست خودش خسته میشه با لبای بسته فریاد میکنه...
........کاش...می ستن چشامو.....این ازم بر نمیاد..
اگه امشب بگذره...فردا میشه.
مگه
فردا چی میشه؟
تو میدونی؟
من که نمیدونم. من که تا اون موقع اینجا نمیمونم.
ولی..
تو که میمونی شایدم یه روز دیدی که همه چیزا خوب شده. همه مشکل ها حل شده. شاید یه روزی چشم همه برق شادیه دیدن حقیقت رو ببیینی.
ولی یه چیزی میدونم. بهت یه چیز رو قول میدم. اگه نخوایم حقیقت رو ببینیم. اگه نخوایم واقع بین باشم .تو هیچ وقت اون برق رو تو چشم کسی نمیبینی. تا وقتی نخوایم خودمون رو بشناسیم ممکن نیست هیچ چیز دیگه ای رو بشناسیم.
میشکنم آئینه رو تا دوباره
نخواد از گذشته ها٬
حرف بزنه
آینه میشکنه....هزار تیکه٬میشه
اما باز...
تو هر تیکش٬
عکس منه.
عکسا با دهن کجی بهم میگن:
چشم امید رو ببر از آسمون
روزا با همدیگه فرقی ٬ندارن
بوی کهنگی میدن ٬تمومشون.
خیلی غمگینم. خیلی
بجز خدا از همه نا امید شدم. حتی خودم.
مثل لاکپشت تو خودم قایم شدم....دیگه هیچکی دلمو نمیبره........دلم از خیلی روزا با کسی نیست. تو دلم فریاد و فریاد رسی نیست.
جماعت من دیگه حوصله
ندارم.
به خوب امید و از بد گله
ندارم.
گرچه با دیگرون فاصله
ندارم.
کاری با کار این قافله
ندارم.
ما ازش نگذشتیم و ازمون گذشت شما ها که هنوز وقت دارین یه تکونی به خودتون بدین. شایدم تونستین.
نذار آینه بهت بگه:
تو همونی که یه روز....میخواسی خورشید رو با دست بگیری
ولی امروز
شهر شب٬خونت شده
داری بی صدا.....
تو قلبت می میری..
*مانی جونم خیلی دلم برات تنگ شده*
اسم وب لاگت جالب بود واسم...تو هم درد دل زیاد داری با خدا که؟؟خوبه...آددمو خالی میکنه...تا میخوای داد بزن فکر میکنم میشنوه...!
وای کلی مطلب ...دوست دارم بخونمشون ولی رنگا خیلی چشمو می زنن ..بهر حال تا حدودی می خونمشون..در مورد قد و وزن آناهیتا راستش رفتم درمانگاه ولی قانون از خودشون درآوردن که ۸ صبح به بعد باید اینجا باشی!! ما ام ۲ روزه که با آناهیتا زورمون میاد کله صبح بلند شیم و بریم از اونجا که این دختره دیر می خوابه ..بهر حال ممنونم که مطالبم مورد توجه شما بوده
سلام دوست بسیار گرامیم از آشنایی با شما بسیار خوشبختم راستی جناب صلیب مقدس ما رو قابل ندونستن و به پیام ما اجازه انتشار ندادن، نمی دونستم کجا گله ی ایشون رو کنم ، بهتر دونستم در وبلاگ شما که باعث آشنایی من با صلیب مقدس شدید گله کنم. بگذریم راستی نمی دونم حال آهو چطوره ، من براش دعا کردم ولی دیروز تازه متوجه شدم و امیدوارم که حالش خوب شده باشه. امیدوارم موفق باشید.
حقیقت مطلقی در جهان وجود ندارد دوست...
سلام وبلاگتونو خوندم و حالا یه سوال داشتم عالیجناب آدنیس عزیز میشه لطف کنین و در مورد وایراگ بهم اطلاعات بدین کجاست؟ میشه دیدش؟ میشه باهاش ارتباط برقرار کرد و سوال ازش پرسید ؟ من توی این بلا تکلیفی و در حالی که ذهنم پر سوال های جورواجوره فکر کنم بیشتر از خیلی چیز ها به یه راهنما نیاز دارم ممنون میشم