ای بابا..
موندیم توی این دنیا که حقیقت چیه؟ اگه این نیست اون هم نیست اون یکی هم نیست . و چیز دیگه ای هم نیست. و هم زمان میدونیم که حقیقتی هست. پس آخرش چی؟
اصلا باید کاری بکنیم ؟ یا اینکه فرقی نمیکنه که بشینیم دنیا رو نیگا کنیم یا اینکه بریم یه کارائی بکنیم و یکی های دیگه ما رو نیگاه کنن؟
چه فایده داره از گریه هام و خنده هام براتون بگم؟ اصلا این گریه وخنده چه فایده ای داره؟ فکر کنم خدا هنوز یادش باشه که این دنیا رو واسه من و خودش و عشغمون آفریده بود. اما مثل اینکه دیگه تو این دنیا جائی برای من و عشغم و عشغم نیست. عشغم رو که فراموش کردن همه. خدا از دلشون رفته. خودم رو هم که همه مسخره میکنن.
چی بگم؟
چشای همیشه گریون آخه شستن
نداره...
تن سردم دیگه جائی واسه خفتن
نداره...
دیگه این قوزک پام یاری رفتن
نداره...
لبای خشگیدم حرفی واسه گفتن
نداره.....
شاید سهم من از این دنیا همینه
که از یه طرفش بیام یه پوزخندی بزنم و از اون طرفش برم بیرون.
برگردم وسط تنهائی هام.
تو فکر میکنی میشه وسط چیزی رو که ته نداره پیدا کرد؟؟
بذار من تنها باشم...
میخوام که..تنها بمیرم.
برم و ...گوشه ی تنهائی و غربت بگیرم.
بذار من تنها باشم...
از این نگفتن و گفتن خسته شدم از این ندیدن و دیدن و دیدن و ندیدن خسته شدم.....آدم از دست خودش خسته میشه با لبای بسته فریاد میکنه...
........کاش...می ستن چشامو.....این ازم بر نمیاد..
اگه امشب بگذره...فردا میشه.
مگه
فردا چی میشه؟
تو میدونی؟
من که نمیدونم. من که تا اون موقع اینجا نمیمونم.
ولی..
تو که میمونی شایدم یه روز دیدی که همه چیزا خوب شده. همه مشکل ها حل شده. شاید یه روزی چشم همه برق شادیه دیدن حقیقت رو ببیینی.
ولی یه چیزی میدونم. بهت یه چیز رو قول میدم. اگه نخوایم حقیقت رو ببینیم. اگه نخوایم واقع بین باشم .تو هیچ وقت اون برق رو تو چشم کسی نمیبینی. تا وقتی نخوایم خودمون رو بشناسیم ممکن نیست هیچ چیز دیگه ای رو بشناسیم.
میشکنم آئینه رو تا دوباره
نخواد از گذشته ها٬
حرف بزنه
آینه میشکنه....هزار تیکه٬میشه
اما باز...
تو هر تیکش٬
عکس منه.
عکسا با دهن کجی بهم میگن:
چشم امید رو ببر از آسمون
روزا با همدیگه فرقی ٬ندارن
بوی کهنگی میدن ٬تمومشون.
خیلی غمگینم. خیلی
بجز خدا از همه نا امید شدم. حتی خودم.
مثل لاکپشت تو خودم قایم شدم....دیگه هیچکی دلمو نمیبره........دلم از خیلی روزا با کسی نیست. تو دلم فریاد و فریاد رسی نیست.
جماعت من دیگه حوصله
ندارم.
به خوب امید و از بد گله
ندارم.
گرچه با دیگرون فاصله
ندارم.
کاری با کار این قافله
ندارم.
ما ازش نگذشتیم و ازمون گذشت شما ها که هنوز وقت دارین یه تکونی به خودتون بدین. شایدم تونستین.
نذار آینه بهت بگه:
تو همونی که یه روز....میخواسی خورشید رو با دست بگیری
ولی امروز
شهر شب٬خونت شده
داری بی صدا.....
تو قلبت می میری..
*مانی جونم خیلی دلم برات تنگ شده*